"Op een ochtend stond ik in een toilethokje bij Hotel Figi om een foto van de klop­pende ontsteking van mijn grote teen te maken. Ik zag al voor me hoe ik uit de wc werd gesleept en weg­gebracht naar Uitvaartcentrum Juf­ferstraat aan de overkant van de straat."

"Het valt mij de laatste jaren op dat wij steeds slordiger omgaan met ons taalgebruik. Er is momenteel geen Zeister dialect meer. Zul­len we moeite doen om Zeist taalkundig het Haarlem van Mid­den Nederland te maken?"

"Al scrol­lend door mijn telefoon lees ik dat de kermis in Zeist vroegtijdig weer vertrokken is. Vaarwel kermis! Tot over 30 jaar. Als er dan een burgemeester en een kermisexploitant is die het weer aandurft. Ik denk terug aan wat ik twee jaar geleden...Lees meer... 

"Tijdens mijn wandelingen door de Stichtse Lustwarande kom ik langs de prachtigste buitenplaatsen en landgoederen. Ik vertel iedere wandeling iets over de geschiedenis van de plekken, maar ook wat ik daar persoonlijk heb meegemaakt. Num­mer 1: Landgoed Huis De Breul."

"In februari kwam er ineens geen water meer uit de kraan. Bij graafwerkzaamheden was een leiding geraakt waardoor heel Zeist zonder water zat. Er ontstond direct een run op de supermarkten voor het hamsteren van fles­sen water. Hoe zijn we zo afhankelijk geworden van de supermarkt?"

"In Vol­lenhove wordt een deel van de woningen verhuurd aan mensen die zich inzetten voor de buurt. De evaluatie laat zien dat jonge mensen zich graag inzetten voor hun buurt. Een prachtig initiatief, maar zou het niet mooi zijn om deze sociale dienstplicht dan in al­le wijken te vragen?"

Onlangs organiseerde het Zeister Historisch Genootschap (ZHG) weer een Historisch Café in Figi. Maarten Bos is als groot liefheb­ber van geschiedenis een frequent bezoeker van deze cafés. Het onderwerp was dit keer: Zeist in de Tweede Wereldoorlog.

"Schuilend voor de regen keek ik op mijn telefoon naar een filmpje van Leb­bis. ‘Je leven is een lange ontdekkingstocht naar jezelf.’ Zijn advies: gewoon gaan lopen zonder doel. Op de bon­nefooi. Ik nam de proef op de som en wandelde Zeist in."

Nieuwe column van Marcel Leenders: "De besteklade werd met een ruk opengetrokken en meteen was iedereen klaarwakker. Voor het ontbijt werd bij voorkeur altijd hetzelfde lepeltje gebruikt: de laatstgeborene, een Zeister meisje met de naam Sola."