Onlangs vroeg modeketen Duetz na 167 jaar fail­lis­sement aan. Het bedrijf is altijd in de familie gebleven. Maarten Bos leerde familietelg Rob Duetz ken­nen, die bij hem in de flat in Kerckebosch woonde voordat hij enige jaren geleden overleed. Een portret.

"Mijn leven speelt zich grotendeels af op de vierkante kilometer rond winkelcentrum Kerckebosch. Daar zag ik laatst een dierenambulance staan. De medewerkers had­den lange handschoenen tot boven de armen aan en een groot net bij zich."

Arnie beschrijft de geschiedenis van Buitenplaats Molenbosch aan de hand van een wandeling en 9 foto's. "Aan het begin van de oorlog kreeg de bewoonster (Tante An­nie) een telefoontje met de mededeling om Het Huis lover te dragen aan de Duitse Wehrmacht".Lees meer... 

"In een wereld waar al­les in beweging lijkt, is er iets magisch aan het gevoel van thuiskomen. Dát ik thuisgekomen was realiseerde ik me kort na mijn verhuizing terug naar Zeist, op de eerste konings­dag die ik meemaakte: met een aubade op Het Rond, en daarna bal­lon­nen oplaten."

“Wat goed dat je dat doet!” Dit is de standaardreactie als ik mensen vertel dat ik één ­dag in de week als juridisch vrijwil­liger werk op een Asielzoekerscentrum in Huis ter Heide. Ik weet nog steeds niet goed hoe ik moet reageren op die reactie. Want wat bedoelen mensen ermee?

"Afgelopen week was het weer zover: de Avondvierdaagse. Als vanzelf gaf ik me op als meeloopouder namens De Grif­fel toen mijn dochter 6 werd. Ik keek ruim 10 jaar geleden steeds mijn ogen uit. Ik kon het dins­dag daarom niet laten om langs de route te gaan zitten."

“Die vaas…”, zegt ze, nu voor de derde keer. “Wat is er met die vaas?”, vraag ik. “Die staat er mooi bij. Ik kijk weleens naar de mensen die buiten op de Slotlaan voorbijkomen, hoe ze soms naar die vaas kijken. Die nieuwe vaas krijgt echt veel aandacht”. Ze klinkt afwezig.

"Op een ochtend stond ik in een toilethokje bij Hotel Figi om een foto van de klop­pende ontsteking van mijn grote teen te maken. Ik zag al voor me hoe ik uit de wc werd gesleept en weg­gebracht naar Uitvaartcentrum Juf­ferstraat aan de overkant van de straat."

"Het valt mij de laatste jaren op dat wij steeds slordiger omgaan met ons taalgebruik. Er is momenteel geen Zeister dialect meer. Zul­len we moeite doen om Zeist taalkundig het Haarlem van Mid­den Nederland te maken?"